یکی را دیدم اندر جایگاهی

که می کاوید قبر پادشاهی

به دست از بارگاهش خاک می رفت

سرشک از دیده می بارید و می گفت

ندانم پادشه یا پاسبانی

همی بینم که مشتی استخوانی